خدنگ اشتباه

پیش خودت فکر کنی صادقترین مردی، بهترین پدری اما یهو و ناغافل  با یک تصمیم اشتباه همه چیز فرو ریزد، ذهنت آوار افکاری شود که  همیشه  آزارت می دهد.

این قصه من است. نه در غربت دلم شاد و نه رویی اندر وطن دارم

گذر لخت لحظه ها انقدر طولانی شده و ارزوی پر کشیدنی که خودت جسارت مهیا کردن ساز و کارش را نداری

با هر نوشته ای دلت  بخون اید و چشمهایت اشکبار

اما این همه تاوان برای یک تصمیم اشتباه واقعا غیر منصفانه است.

این روزهای بارانی تهران نه تنها برایم فرحناک نیست بلکه غمبادی که در سینه ام ماوا کرده و بر سراچه دلم چنبره زده است قصد رفتن ندارد و این  زندگی و سازش غیر مسالمت امیز با غم تا لحظه انتها گریبانم را رها نخواهد کرد.

خود کرده را تدبیر نیست